'അപ്പുറം തുച്ഛനാമെന്റെ -
യകമാമാലിലയ്ക്കുമേൽ
ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തെ വഹിച്ചീടും
പ്രേമാത്മാവാകുമീശ്വരൻ
ചരാചര സമൂഹത്തെ
സൗഹാർദ്ദപ്പട്ടുനൂലിനാൽ
ചേർത്തിണക്കി വിളങ്ങുന്ന
ചിത്രമാം കാഴ്ച കണ്ടു ഞാൻ
തുരുമ്പിലും ഞാൻ വായിച്ചേൻ
ധ്വനികാവ്യം സുധാമയം
മൌനത്തിലും ചെവിക്കൊണ്ടേൻ
മധുരം വല്ലകിക്വണം'
ശക്തമായ ഈശ്വരവിശ്വാസവും തത്ത്വചിന്തയും പല ഉള്ളൂർ കവിതകളുടെയും മുഖമുദ്രയാണ്. ആ ഭാവം ഉൾക്കൊണ്ടുള്ള ആലാപനം നന്നായിരുന്നു, നന്ദി.
ReplyDeleteസുരേഷ്
Thanks Suresh babu
Deleteമഹാകവിയ്ക്ക് നമസ്കാരം
ReplyDeleteആലാപനത്തിന് നന്ദി
THanks Ajith
ReplyDeleteജ്യോതിർ നാളങ്ങൾ നീളുന്നു-
ReplyDeleteണ്ടേതോ നാദം ശ്രവിച്ചിടാൻ
മേഘമാർഗത്തിൽ നിൽക്കുന്നോർ
സായൂജ്യം പൂണ്ടു നോക്കയോ?